♥ Odcinek 15- Kocham Cię jeśli o to się martwisz.

Marissa zeszła do salonu gdy ujrzała tam swoją własną siostrę.

-Cheryl, co Ty tu robisz?- zapytała Niemka, która od dwóch lat nie miała jakiegokolwiek kontaktu z siostrą.

-Przyszłam do mojego syna. Gdzie On jest?- zapytała.

Zdezorientowany Marco spojrzał pytająco na brunetkę.

-Możesz mi wytłumaczyć o co chodzi? Przecież Simon to Twój syn.

Dziewczyna z rezygnacją opuściła głowę.

-Nie, Marco. To Jej syn, zostawiła Go jak był mały więc się Nim opiekowałam.

-Okłamywałaś mnie cały czas?! Wiesz przecież jak tego nie znoszę. Caro oszukiwała cały czas zdradzając mnie na prawo i lewo.

-Reus, zaczekaj!- krzyknęła dziewczyna.

-Nie! Nasza znajomość od samego początku opiera się na kłamstwie. Cześć- wymijając dziewczynę blondyn wyszedł z mieszkania.

Ze łzami w oczach dziewczyna weszła do salonu gdzie stacjonowała nadal Cheryl.

-Po co tu przyjechałaś? Znowu się pojawiasz i mącisz mi w życiu.

-Przyjechałam po Simona.

-Słucham?!

-Zabieram Go ze sobą siostrzyczko! Czy Ci się to podoba czy nie.

-Nie możesz!

-To Ja jestem jego matką! A Ty nie masz żadnych praw...

-Mamo ćemu ksycys?- chłopiec zszedł na dół słysząc podniesione głosy.

-Kochanie, pójdziesz ze mną- podchodząc do małego Cheryl ukucnęła przed Nim.

-Kim jeśt ta pani? Mamo ja nie cę!

Marissa przykucnęła również przy chłopcu by szepnąć Cheryl na ucho:

-Pozwól mi się chociaż z Nim pożegnać.

Wtedy siostra poszła na górę pakować rzeczy małego.

-Kotuś posluchaj, pojedziesz z tą....

Mamą, panią? ciocią? Marissa sama nie wiedziała jak ukazać Cheryl.

-Pojedziesz z Cheryl, dobrze?

-Mamo dlaćego płaces?- zapytał chłopczyk.

-Bo strasznie Cię kocham, najmocniej na świecie- rzekła brunetka przytulając Simona.

-Teź Cię Kocham

-Słoneczko pojedziesz teraz sobie na takie wakacje dobrze?

-Ale pśyjedzies po mnie?

Nie wiedząc co odpowiedzieć Marissa odrzekła:

-Odwiedzę Cię.

Cheryl zapakowała małego i jego rzeczy do samochodu. Marissa nigdy nie zapomni tego widoku. Weszła do domu nie wiedząc co robić. Na podłodze zauważyła misia. Pierwsza maskotka Simona- pomyślała i rozpłakała się jak dziecko. Zdruzgotana zadzwoniła do Katji.

***

Mijały dni, godziny, sekundy. Minął cały tydzień a Marissa nadal była sama. W sądzie nie miała szans, adwokat kazał Jej się pogodzić z klęską. Taki proces będzie trwał latami przez co na stres narażony będzie chłopiec a Cheryl jako młoda matka ma większe prawa. Była młoda, zagubiona jak urodziła dziecko i Go zostawiła ale teraz chce to naprawić. Sędzia to uwzględni, Marissa nie miała szans. W bardzo opłakanym stanie dziewczyna snuła się po domu, dobijała Ją ta myśl, że Simon płacze. Nie chce być z Cheryl a Ona nic nie może na to poradzić. Nie mogła Go przytulić, pocałować na dobranoc, pójść na plac zabaw by chłopiec mógł beztrosko pozjeżdżać na zjeżdżalni. Mogła tylko godzinami wpatrywać się w misia z którym zarówno i Simon i Ona mieli tak dużo wspólnego. Postanowiła w końcu wziąć się w garść i iść do pracy. Może wtedy choć na chwilę oderwie się od rzeczywistości. Z samego rana udała się do gabinetu ordynatora.

-Usiądź Marisso. Co Cię do mnie sprowadza?

-Chciałabym wrócić do pracy.

-Jesteś tego pewna?

-Obiecuję, że moje problemy nie zaważą na zdrowiu pacjentów.

Mężczyzna litościwie popatrzył na brunetkę po czym się zgodził.

-Mam jeszcze jedną prośbę.

-Jaką?

-W mojej obecnej sytuacji nie potrzebuję już dodatkowych dochodów. Nie chcę pracować w BVB.

-Obawiam się, że musisz porozmawiać z Kloppem. Jesteś wspaniałym lekarzem i nie będzie chciał Cię tak szybko wypuścić.

-Jutro udam się na stadion.

***

Kolejny dzień zapowiadał się jak zwykle chłodny. Mimo iż, była wiosna nigdy nie nic nie było wiadomo. Przygotowując się na spotkanie z Kloppem, Marissa w głowie wciąż miała słowa Reusa:

"Kocham Cię, jeśli o to się martwisz"

A już godzinę po tym usłyszała:

"Nasza znajomość od początku utrzymywała się na kłamstwie. Cześć"

Znów po raz kolejny w tym tygodniu ujrzała w lustrze łzy. Rzekła do swego odbicia:

-Dlaczego musisz być taka beznadziejna Marisso Baumann?- spoglądając na siebie z nienawiścią opuściła mieszkanie.