♥ Odcinek 10- Zaufaj mi

Marissa nie spała całą noc. Dzisiaj był ten dzień, kiedy miała powiedzieć młodej pacjentce, że albo urodzi dziecko i umrze lub usunie i przeżyje. Zrobiła to, powiedziała wszystko co i jak ale dlaczego ma w sobie tyle smutku?Para wyszła ze smutkiem i zmartwieniem w oczach, Thomas pewnie miał nadzieję, że Marissa przekona co do usunięcia płodu Jego małżonkę ale tak się nie stało. Młoda matka nie chciała nawet o tym słyszeć, Marissa zresztą nie dziwiła Jej się, zrobiłaby to samo.
Marissa Baumann oddychając ciężko usiadła na ławce przed szpitalem aby ochłonąć.
-Ciężki dzień? - zapytał głos właściciela, który usiadł obok.
-Tak....Reus co Ty tu robisz?- zapytała rozpoznając znajomą sylwetkę blondyna obok siebie.
-Nigdzie nie można Cię dorwać. Nie odbierasz telefonów.
-Przepraszam, mam strasznie dużo pracy w szpitalu.
-Na pewno tylko o to chodzi?- zapytał zaniepokojony
-A o co jeszcze?
-Myślałem, że mnie unikasz.
-Ja? No co Ty. Po co miałabym to robić. Podjęłam się bardzo trudnej sprawy, obiecałam komuś, że będzie dobrze. Ale wcale tak nie będzie- stwierdziła dziewczyna patrząc w dal.
-Marissa, co jest?

-Jest taka kobieta, ona jest w ciąży a nie powinna być. To niebezpieczne. Przepraszam nie powinnam więcej mówić. Obowiązuje mnie tajemnica lekarska.
-Mari, musisz oddzielać sprawy osobiste od zawodowych. Ta kobieta jest dorosła i wie na pewno co robi.
-Zgadza się ale obiecałam...
-Nie jesteś cudotwórcą.
-Nie jestem- powtórzyła brunetka.
Reus widząc jak dziewczyna się zadręcza chciał Jej bardzo pomóc, urzekła Go w Niej ta wrażliwość, subtelność, to że każdemu chciała pomóc. Nieważne kim był i co w życiu zrobił, to Ona Marissa Baumann kryła się pod twarzą anioła.
-Idziemy do kina- stwierdził Marco.
-Reus, nie żartuj. Nie mogę.
-To nie było pytanie, to było oznajmienie Ci faktu.
-Ale siedzę jeszcze cztery godziny w pracy, a potem...
-A potem pójdziemy do kina.
-Musisz zawsze stawiać na swoim?
-Oderwiesz się od tego wszystkiego na chwilę. Marissa proszę- blondyn uklęknął na kolanach jak do oświadczyn.
-Wstań wariacie
-Zgodzisz się.
-No wstań, ludzie się patrzą. Zaraz będzie artykuł w gazecie, że mi się oświadczasz.
-No czemu nie- stwierdził Niemiec
-No ależ romantycznie. Oświadczyłeś mi się w miejscu mojej pracy, w szpitalu. Wstawaj.
-To pójdziesz?
-No ok, bo mi żyć nie dasz. A teraz idź już sobie.

***

Marissa kończąc dyżur wpadła na chwilę do domu aby się przebrać. Jak zwykle nie wiedziała co na siebie włożyć. Z jednej strony chciała się podobać młodemu Niemcowi ale z drugiej nie chciała się ośmieszyć. Postawiła więc na morelową sukienkę i do tego sweterek jakby miało się ochłodzić. Skończyła poprawiać swój makijaż gdy u drzwi rozległ się dzwonek. Roześmiany Simon nacisnął klamkę.
-Wujek?
-Cześć mały, jest mama?
-Ne jesśtem mały. Jeśt. Mamooooo!- krzyknął chłopiec.
-Simon! Ile razy mam Ci powtarzać, że nie masz sam otwierać drzwi?
Marco spoglądając na Marissę nie mógł oderwać od Niej wzroku. Była taka naturalnie piękna. W zwykłej zwiewnej sukience i minimalizmie w makijażu wyglądała zjawiskowo.
-Spokojnie, to tylko ja- stwierdził Reus.
-Pseplasam.
-Idź do cioci na górę. Mama wróci do Ciebie wieczorem- brunetka pocałowała chłopca w czoło i razem z Marco wyszła.
-Więc na co idziemy?- zapytała
-Jakiś horror?
-Żebym oknem wyskoczyła?
-No dobra może być komedia.
-Dramat?- negocjowała dziewczyna.
-Zgoda.

***

Siedząc w kinie na filmie pt. "Hipnotyzer" każdy siedział w skupieniu oglądając losy bohaterów. Marissa poczuła dotyk ręki na swoim ramieniu.
-Reus?- szepnęła do blondyna.
-Tak?
-Nie musisz mnie obejmować. Nie boję się- dziewczyna zwróciła głowę w stronę Marco.
Wtedy ich nosy zetknęły się. Chłonęli zapach swojego ciała nawzajem. Piłkarz delikatnie musnął usta dziewczyny. Po chwili odwzajemniła to.
-Marco- szepnęła- Jesteśmy w kinie. Przestań.
W rzeczywistości wcale nie chciała tego przerywać. Było tak idealnie, tak pięknie. Zupełnie jak na pierwszej randce, jak pierwszy pocałunek. Czujesz wtedy, że możesz góry przenosić a w Twoim brzuchu kotłuje się milion malutkich motylków.

***

Gdy wyszli na zewnątrz zrobiło się niezręcznie, ani jedno ani drugie nie wiedziało co powiedzieć.
-Ja- zaczęli oboje.
-Po prostu odwieź mnie do domu- rzekła dziewczyna
Będąc pod domem znów zapadła cisza.
-Marissa- zaczął Reus. -Wcale tego nie żałuję. Dawno chciałem to zrobić i było idealnie- stwierdził na co dziewczyna oblała się rumieńcem.
-Ja, ja....nie wiem co mam powiedzieć.
-Nie musisz nic mówić, chcę tylko, żebyś otworzyła się przede mną. Zależy mi na Tobie.- splótł razem ich

palce.
Przysuwając się bliżej dziewczyna spojrzała prosto w oczy blondyna.
-Boję się, co jeśli zaangażuję się a Ty mnie zostawisz?
Blondyn oparł czoło o głowę Marissy.
-Zaufaj mi.
******************************************

Pierwsza dziesiątka za nami!
i już nabiłyście ponad 6000 wyświetleń. Nie wchodziłam tu dawno i nie spodziewałam się aż takiej liczby. Jesteście Kochane ♥
I nie ważne czy jest 15 komentarzy czy 5.

Dla takich chwil warto żyć! ♥

Kocham Was!

Pierwszy pocałunek za nami!

Buziaki :***