♥ Odcinek 20-Poniosło mnie wtedy.

Robiło się późno a Katja miała w domu jeszcze projekt do zrobienia więc pomału ubierała się wyjścia.

W tym samym momencie rozległ się dzwonek u drzwi. Katja jednym ruchem ręki otworzyła wrota.

-Nie powinieneś tu przychodzić- stwierdziła widząc nieproszonego gościa.

-Daj spokój Kat, dam sobie radę, idź do domu.

Całując przyjaciółkę w policzek dziewczyna opuściła pomieszczenie. 

-Przepraszam, dotarło do mnie, że to omdlenie częściowo przeze mnie. Nie powinienem zostawiać Cię samej z problemami.

-Daj spokój to tylko i wyłącznie moja wina. Nie powinnam być kłamczuchą.

-Proszę nie mów tak, nie jesteś. Poniosło mnie wtedy.

-Co tam trzymasz?- zapytała dziewczyna widząc zajęte ręce Marco.

-Przyniosłem Ci książki. Kryminały jak lubisz, żebyś się nie nudziła w ten czas.

-Dziękuję- odebrała lektury dotykając przez przypadek dłoni Reusa.

-Pomyślałem, że moglibyśmy zostać przyjaciółmi.

-Nie- odparła Marissa.

-Nie?

-Nie potrafię być tylko przyjaciółką- rzucając książki na stół dziewczyna zaczęła całować blondyna. Ten z początku wydawał się zdziwiony, jeszcze niedawno Niemka nie chciała słyszeć o związku. Z chwilą jednak zaczął oddawać pocałunki. Podczas gdy Marissa wsunęła swoją dłoń pod koszulkę chłopaka wędrując opuszkami palców po Jego nagim torsie blondyn zrozumiał do czego to zmierza.

-Powinnaś odpoczywać.

Odsuwając się lekko do tyłu zapytała:

-Nie chcesz udzielić mi pomocy?

-Marissa, jesteś okropna. Nie prowokuj mnie, muszę jechać do domu. Jutro mam z samego rana trening.

-Przecież możesz pojechać stąd.

-Muszę załatwić jeszcze jedną sprawę słonko.

-No dobrze jedź sobie- odparła.

-Ejj teraz mnie wyganiasz?

Przyciągając za T-shirt Marco zaczęła znów namiętnie Go całować

-Jak tak dalej pójdzie to nie wyjdę stąd.

-Dobra, idź już. Ale przyjdziesz jutro?

-Od razu po treningu jestem- pocałował Ją w sam czubek nosa.

-Marissa? Wiem, że nie ma już Simona ale świetnie się Nim opiekowałaś i jestem z Ciebie dumny. Teraz ja się Tobą zaopiekuję, pozwolisz?

-Nie potrzebuję opieki, potrafię się sama sobą zająć.

-Tak, widzę Kochanie. Wylądowałaś w domu, bo wcześniej zemdlałaś.

-Pójdziesz dziś w końcu?

-Już idę- całując dziewczynę na pożegnanie zamknął za sobą drzwi.

Marissa zdążyła wejść do kuchni gdy drzwi znów się otworzyły.

-Zapomniałem czegoś zabrać- pocałował dziewczynę- Kocham Cię, uważaj na siebie.

***

Szczęśliwa dziewczyna postanowiła przyrządzić sobie kąpiel. Wlewając swój ulubiony płyn do kąpieli rozkoszowała się chwilą. Nie sądziła, że kiedykolwiek będzie mogła z optymizmem spojrzeć w swe odbicie w lustrze. A teraz mało tego, że mogła to uczynić miała w sobie tyle energii, że góry mogłaby przenosić. Z nadmiaru emocji nie mogła zasnąć więc zrobiła sobie kakao. Nie zdążyła upić łyka a Jej głowa bezwiednie opadła na poduszkę.

***

Obudził Ją dzwonek do drzwi, ktoś był bardzo natarczywy bawiąc się przyrządem. Zaspana Marissa spojrzała na zegarek, 9:00 rano. Już nie pamiętała kiedy tak długo spała. Z drugiej strony była ciekawa kto postanowił Jej przerwać sen. Wciągając na nogi kapcie podeszła do drzwi.

-No już myślałem, że śpisz- bezceremonialnie wymijając dziewczynę wkroczył do środka.

-No wiesz, o tej porze niektórzy jeszcze śpią. Co Ty tu robisz? Nie powinieneś mieć treningu?

-Podczas gdy sobie chrapałaś to już na Nim byłem!

-Ejj! Tylko nie chrapałaś! Dobra? -Całując dziewczynę w czoło Reus położył dwie reklamówki na blacie kuchennym. Zamierzał zrobić śniadanie dla ukochanej, była wychudzona i przemęczona. To przez to zemdlała, nie mógł dopuścić do podobnej sytuacji. Widząc co wyczynia Marco w Jej kuchni, dziewczyna oznajmiła:

-Tylko nie mów, że Ty też zamierzasz mnie dokarmiać.

-Słoneczko, żebyśmy się dobrze zrozumieli, siłą Ci to wepchnę jeśli będzie trzeba. Co Ci strzeliło do głowy, żeby nie jeść?

Marissa spojrzała w dal przypominając sobie ostatnie zdarzenia z Jej życia. Reus zrozumiał, że nie powinien tego mówić. W spojrzeniu dziewczyny można było ujrzeć smutek i pustkę.

-Przepraszam skarbie, nie chciałem- zaczął blondyn klękając przed dziewczyną.

-Nie, nic się nie stało. Już dobrze- stwierdziła czochrając Niemca po włosach.

-Nic nie jest dobrze- oznajmił Reus gwałtownie podrywając się z miejsca stanął przy oknie.

-Straciłaś Simona a ja zamiast być przy Tobie uciekłem jak jakiś cholerny tchórz. Nie mogę sobie tego darować.

Podchodząc prawie niesłyszalnie brunetka objęła od tyłu Marco muskając wargami Jego kark.

-Ale jesteś teraz tutaj i tylko to się liczy.

Odwracając się spojrzał w Jej brązowe oczy by utonąć po chwili w pocałunku.

-A gdzie mam być? Tęskniłem.

-Marco, nie wspominajmy już starych spraw. Co było już nie wróci. Popełniłeś błąd ale ja też nie jestem bez winy. Cieszmy się tym co teraz jest.

**************************

Dobra nie mogłam patrzeć na żal i mutek ogarniajacą me rozdziały:) A więc dobrze, cieszcie się:)

Buziaki:*

Julita.